Селенский, Юрий Васильевич
| Юрий Васильевич Селенский | |
 | |
| Шочмаш дене лӱм: |
Юрий Васильевич Галишников |
|---|---|
| Тыршымаш алан: | |
| Шочын: | |
| Шочмо вер: |
РСФСР, Астрахань вел, Астрахань ола |
| Эллык: | |
| Колен: | |
| Колымо вер: |
РСФСР, Астрахань вел, Астрахань ола |
Юрий Васильевич Селенский (1922 ий 16 пеледыш, Астрахань ола — 1983 ий 22 сӱрем, Астрахань ола) — руш серызе да журналист.
Илыш корныжо[тӧрлаташ | вики-текстым тӧрлаташ]
Астрахань олан пашазе тӱреш, Василий Иванович Галишниковын да Александра Михайловна Бударинын ешыжеш шочын-кушкын. Ача-аваже Воронеж вел гыч кресаньык ыльыч. Шочмо годсек ачажын Галишников фамилийжым нумалын, але сылнымут ден журналистикыште Селенский лӱм дене палыме лийын. Ты псевдоним Селений лӱман слободко дене кылдалтын. Самырык годым рабфакыште тунемын, аэроклубыш коштын. Латкандаш ияш лиймеке, Советский армийыш пурен. Кугу Ачамланде сар годым Сталинградыште служитлен, шлифовальщиклан, речниклан, юж лӱйышылан, авиамеханиклан пашам ыштен[1].
Демобилизаций деч вара шочмо кундемыш пӧртылын, 1946 ийыште Астрахань велысе радиошто журналистлан ышташ тӱҥалын, вара «Юл» газет редакцийыш куснен да тушто колымешкыже пашам ыштен. Тудым «Прикаспийын газет почеламутчыжо» маныныт[2].
Мутсаскаже[тӧрлаташ | вики-текстым тӧрлаташ]
- «Тулото йӧра гын» (рушла «Если погаснет костёр»), 1963.
- «Ик тургыжландарыше йӱд» (рушла «Одна тревожная ночь»), 1966.
- «Вобла ӱмбалне автограф» (рушла «Автограф на вобле»), 1971.
- «Теҥыз воктен еҥ-влак илат» (рушла «Живут возле моря люди»), 1979.
- «Моряна — орамбай мардеж» (рушла «Моряна — ветер шалый»), 1980.
- «Корно воктен ит куш» (рушла «Не расти у дороги»), 1987.
Важ-влак[тӧрлаташ | вики-текстым тӧрлаташ]
- ↑ Селенский (Галишников) Юрий Васильевич (руш). Служба хранения Памяти. Тергыме 23 кылме 2020.
- ↑ Немировская Д. Любимый всеми Юрий Селенский (руш). Изба-читальня. Тергыме 23 кылме 2020.